Reistest Kawasaki Versys 1000 Grand Tourer
Never change a winning horse, dat is het minste wat je kan zeggen over de huidige versie van één van Kawasaki's best verkochte motoren.
Behalve wat nieuwe kleurtjes hier en daar verandert er ook dit jaar inhoudelijk niets. Wat goed is, mag van ons zo blijven, zeker na de gesmaakte update van drie jaar terug. Wij hebben dus niet zitten wachten op wat Spaanse winterzon en onderwierpen Kawa's dikste hoogpoter aan een serieuze reistest toen Helios ook bij ons nog elke dag hoog aan de hemel stond.
Europa's Route 66
De Grand Tour of Switzerland, zeg maar Europa's Route 66, bleek in ieder geval het ideale parcours om de als Grand Tourer uitgeruste Versys op zijn spreekwoordelijke veelzijdigheid te testen. Het beste van Zwitserland op 's lands mooiste wegen haspel je niet in één-twee-drie af, daarvoor heb je een lekker zittende toerfiets nodig die je overal en altijd comfort en rijplezier garandeert. Benieuwd hoe onze viercilinder als een Zwitsers zakmes door het Alpenlandschap zou snijden.
De roadtrip start in Basel, dus krijgen we meteen de gelegenheid om de langeafstandskwaliteiten van de Versys 1000 aan den lijve te ervaren. Onder een strakblauwe hemel zetten we gewassen en gestreken koers richting berg en dal. Dat we er alle drie zin in hebben, is het minste wat je kan zeggen. Eens op de snelweg is er geen houden meer aan. Als een rasechte groottoerder neemt de Versys zijn plaats in op de weg. Stoppen is niet meteen aan de orde. Of toch, want al na enkele kilometers mag ik aan de kant. Niks aan de hand trouwens: het kuipruitje heb ik middels twee draaiknoppen zo in de hoogste stand gezet (6 cm winst!) en ook de veervoorspanning achteraan draai je met enkele klikken harder. Een kleine manuele ingreep die zich direct laat voelen. Mooi zo!
Electronica genoeg aan boord trouwens. ABS, vanzelfsprekend, maar ook tractiecontrole, wat had je gedacht? In een vingerknip ga ik voor de volle 120 pk. De lage powermodus op 80% van het vermogen houdt het iets veiliger op watergladde wegen, maar wie wil daar nu aan denken als hij op reis vertrekt? Dat wil geenszins zeggen dat we het de volle anderhalve week droog hebben gehouden. Het hemelwater dat we onderweg naar Luzern te verwerken kregen, bleek slechts een peulenschil bij de regen en mist die de San Bernardino en Furkapas uitbraakten alsof we een virus waren. Voorwaar geen pretje om gepakt en gezakt uit te zweten. En stijgende haarspeldbochten in combinatie met dalende touringcars bieden zo al niet de beste garanties op een gezwinde bergetappe.
Soepele viercilinder op hoge poten
De eerste dagen is het echter nog volop zomer en genieten op de weg. Over de lange rit naar Basel kunnen we kort zijn: de Versys mag zich tot het selecte kransje der reismotoren rekenen die je niet doen beknibbelen op een kilometertje meer of minder. Enkel het zadel kent zijn limieten, al zijn we dan al een flink eind gevorderd op de Franse autoroutes. Van de zijwind die ons hier af en toe belaagt, hebben we verder geen last meer, ook niet bij de terugkeer. Dat maakt dat we nog heel wat in onze mars hebben na een dagje intensief sturen. Een stevige stadswandeling voordat we een tafeltje opzoeken, kost dan ook geen enkele moeite.
De eerste etappe van de 1600 km lange rondrit op Zwitserse bodem brengt ons van Basel naar Neuchâ tel. Als opwarmer voor het latere Alpenwerk krijgen we zowaar enkele heerlijke haarspeldbochten gepresenteerd. Het massief van de Jura is één bonk natuur, helemaal op het lijf geschreven van onze groene krachtpatser. De zuurstof in de lucht geeft de Kawa vleugels. Het onmiskenbaar aanwezige gewicht zijn we in de haarspeldbochten allicht kwijtgespeeld, want sportief in de toeren lepelen we alle bochtjes naar binnen als waren het balletjes in tomatensoep.
Ook nu hebben we, zij het aan de Zwitserse kant deze keer, de Jura voor ons alleen. En weerom doe ik me plechtig de belofte om dit miskend motorparadijs wat grondiger te verkennen hierna. En wat mij betreft mag dat gerust opnieuw met deze Versys zijn. De slipperkoppeling en het licht hanteerbare koppelingshendel laten een zorgeloze en soms zelfs speelse rijstijl toe. De motor voelt ook lekker aan, dankzij het brede stuur en de iets lagere zit, 840 mm om correct te zijn.
Een viercilinder in het vooronder van een hoogpoter, het lijkt wat onnatuurlijk, maar vreemd is het niet als je hem als groottoerder positioneert. Dankzij de typische soepelheid van een vier-in-lijn en de vrijgevigheid van het beschikbare koppel vinken we moeiteloos de ene toeristische bezienswaardigheid na de andere op ons lijstje af. Een zomers terras in prominent gezelschap van onze groene vriend, wat inderhaaste sightseeing vadsig in het zadel, eens draaien en keren op zoek naar de juiste locatie, de Kawa brengt ons overal.
Behalve als het wegdek van zijn pluimen laat. Dan gedragen de aanwezige kilo's zich niet als een pluimgewicht. Dat zal ik met het nodige zuchten ondervinden in het opengebroken centrum van het bergdorpje Ardez, 1500 m hoog in het benedendal van de Engadin. Eén van de mooiste voorbeelden van hoe een Zwitsers berglandschap eruit moet zien, maar veel verder dan de voorkant van de motor reikt onze blik niet.
Een onberispelijke verschijning
De voorkant van de Versys mag er best wezen. Waar de generatie van 2012 met zijn twee boven elkaar geplaatste koplampen niet bepaald het mooiste smoelwerk had, getuigt deze met zijn stoere topkuip van een onbesproken uiterlijk. Dat wordt nog meer in de verf gezet door het ontbreken van de karakteristieke hoogpootsnavel. Minder dierlijk en wat meer beschaafd. Nice job, Team Green!
Die goede punten gelden trouwens voor de motor in zijn totaliteit. Een positieve indruk die je ook niet kwijtspeelt van zodra je in het zadel kruipt. Het dashboard is misschien niet van de jongste, functioneel en compleet is het wel. Fifty-fifty analoge en digitale cijfers, dat is nog altijd een aanvaardbaar compromis. Traditioneler dan een analoog toerental in een ronde cijferplaat kan het niet. Geen nood, met een knop aan de linkerkant van het stuur tover je in geen tijd een maximum aan gegevens tevoorschijn op h et digitale display naast het toerental.
Ook de achterkant is helemaal mee zijn tijd. De sleuven in de handgrepen zorgen voor een naadloze ophanging van de zijkoffers, welke in dezelfde kleur als de motor de Kawasaki-lijn consistent doortrekken. Die 56 liter-kofferset in candy lime green kan je dus gerust op de motor laten zitten. Ook de bijna 50 liter tellende topkoffer, waarin we elke dag nog wat extra ruimte vinden voor een ditje en een datje (een plakje Gruyère, een reepje Toblerone, wat chocoladebonbons), bewijst zijn praktisch nut.
Het monokey-systeem komt hierbij als geroepen. Net omdat je dezelfde sleutel nodig hebt om te starten, moet je er ook nooit naar op zoek als je de koffer hebt gesloten. Dat scheelt toch al gauw kostbare tijd, wanneer een goedgevuld dagprogramma de motor meermaals aan de kant zet. Een mens zou het haast vergeten vermelden: alle koffers zijn natuurlijk waterdicht. Daar kan je van op aan!
Groen, groener groenst!
Er zijn zo van die dagen dat alles op wieltjes loopt. Toch heb ik het niet over zonovergoten terrasjes in middeleeuwse stadjes als Murten, Fribourg en Gruyères (met een 's' op het eind, in tegenstelling tot de gelijknamige kaas), zelfs niet over dat prijzig tandradtreintje tot op Europa's besneeuwde dak. Nee, onze Versys in Kawa-kleur gedraagt zich als een vis in het water, of beter, als een kameleon op het land.
Groen kleurt het landschap rond het Vierwoudstrekenmeer, nog groener glimmen de wijnheuvels van het Blauburgunderland in het uitgebroken zonlicht na een apocalyptische onweersbui, helemaal om ter groenst wedijveren stuk voor stuk de Appenzeller alpenweiden op onze weg naar Graubünden.
Zwitserland met de motor, goedkoop is het niet. Dat is het ook niet met de auto of met de fiets. In ruil voor je duurbetaalde Zwitserse franken krijg je letterlijk en figuurlijk de hoogtepunten van het land te zien. Onvergetelijk is het zicht op de Aletschgletsjer die zich 23 km lang aan de voet van de Eiger, Mönch en Jungfrau in een ijzige stilte voortbeweegt.
De Grand Tour of Switzerland is een epische maar lange tocht. Eén ding is echter zeker: aan de Kawasaki Versys 1000 zal het niet gelegen hebben als je de roadtrip niet volledig rond krijgt!
Met dank aan:
Kawasaki: www.kawasaki.be
My Switserland: www.MySwitzerland.com