Reistest BMW S1000XR 2016
Tekst en foto's: Kris Van der Stockt Wie met een Ducati Multistrada rijdt, komt vroeg of laat wel een BMW S1000XR tegen. De 160 pk sterke hoogpoter uit Beieren mag dan wel een kruisbestuiving zijn van hun supersportieve S1000RR met de al even ongenaakbare R1200GS, de mosterd voor de looks haalden de Duitsers overduidelijk in Bologna.
Zonder discussie bezit BMW het patent op ADV-motoren, maar het is Ducati die het genre een flink pak grinta heeft gegeven. Een dubbeltest zou dan ook niet meer dan logisch zijn… ware het niet dat een paar vakantiedagen er anders over beslisten. Vlot vooruit met schakelassistent Een tweecilinder is nog altijd geen viercilinder. Die enkele honderden kilometers naar het diepe noordwesten van Frankrijk zijn dan ook geen probleem voor mijn nieuwe vriend. Cruise control maakt het je echt wel makkelijk op de snelweg. Nog leuker is de schakelassistent. Beide maken deel uit van het optionele Dynamic Pack, waarmee deze BMW is uitgerust. En omdat maar liefst 9 toeristische routes het heuvelend landschap van de Perche doorkruisen, komt het al even optionele Touring Pack met zijn travel toebehoren mooi van pas.
Die quickshifter is trouwens meer dan een aangename verrassing. De eerste kilometers schakel ik nog in alle vergetelheid op de (ouderwetse?) manier, maar dan realiseer ik me over een kleinood te beschikken dat zijn sporen in de racerij heeft verdiend. Opschakelen doe je effectief in een handomdraai met het gas erop. Ook voor het terugschakelen dien je de koppelingshendel niet te beroeren. Half schakelwerk als de eerste de beste opstapper behoort hiermee tot het verleden. Nog beter is dat je je linkerhand kan laten rusten op het stuurhandvat. Dat komt goed van pas, want de trillingen aan het koppelingshendel zijn hoogst enerverend. Trillingen aan het stuur Zo komen we meteen bij het belangrijkste minpunt van de S1000XR. In het middengebied van het motorblok (van 4.000 tot 6.000 toeren) bederven trillingen inderdaad de pret op de weg.
Vooral de linkerkant van het stuur en de spiegel hebben hiervan last. Nog lastiger is dat net dit het toergebied is waarin je kilometers aan het vreten bent op de snelweg. Gelukkig verdwijnen eens boven de 130 km/u de trillingen als sneeuw voor de zon en verkrijg je weer een haarfijn zicht op het achterliggend verkeer. Boven de 6.000 opm heeft het blok opnieuw het juiste ritme gevonden en dat hoor je aan de sound die weerom gezond klinkt. Wat moet het heerlijk zijn om op de Duitse Autobahn in gezwinde pas door te gaan. Lange snelwegtrajecten lopen dus net iets vlotter in sportieve cadans. Ergonomisch zit alles trouwens als gegoten. Het manueel verstelbare kuipruitje houdt de bestuurder goed uit de wind en met het niet al te dik gepolsterde zadel ga je verbazend genoeg niet met de billen bloot.
Zoals je van een allroad mag verwachten, is de zit- en rijhouding uitstekend. Je spieren worden nergens zwaar op de proef gesteld en zelfs met volgeladen koffers en duo achterop blijft het prettig rijden. Enkel de voetsteunen zijn wat aan de krappe kant, toch wanneer je voeten in platte rust verkeren. Avontuurlijk, maar vooral sportief Meer schot in de zaak komt er als we in Senonches de kleine landwegen opzoeken om de bossen en velden van de Perche te verkennen. De toeristische dienst heeft het ons echt wel gemakkelijk gemaakt, want elke thematische rondrit is met passende bordjes bewegwijzerd.
Verloren rijden zit er hoegenaamd niet in en ook de gps houdt een oogje in het zeil. Daartoe bevindt de navigatiehouder zich netjes boven het instrumentenbord. Met een knop aan het linkerstuur kan je in of uitzoomen op het beeldscherm van je Garmin. Een handigheidje, niet meer of niet minder, net als de schakelindicator die de toerentalgrens weergeeft waarop je meent te moeten schakelen. Die toerentalwaarde kan je immers zelf via de setup veranderen als je wil. Wat je misschien ook best doet. Ben je kwistig met het gas, dan floept het lichtje constant aan en uit. Flitsend rijden heet zoiets.
Dat doe je sowieso met 160 paarden, zelfs al staan die op gestrekte poten. Waar de BMW op de snelweg wat steken laat vallen - en avontuurlijke paadjes geen optie zijn met het opgelegde schoeisel - maakt hij ruimschoots goed op swingende secundaire wegen. De Adventure Sport heeft duidelijk meer pap gegeten van het tweede deel in zijn naam. Hoewel de smalle 'routes tranquilles du Perche' de nodige voorzichtigheid gebieden, ontsnappen we niet aan de onstuitbare Sturm und Drang van de S1000XR. Met het DNA van een supersport in je vezels is dat niet verwonderlijk. Dat zien we ook gauw aan de pomp. Geraak je in theorie met een tankinhoud van 20 liter zo'n 300 km ver, in dit stukje (en ook de rest van) Frankrijk kijk je toch maar beter uit je doppen.
Knallen op de weg Op de weegschaal zet de gespierde Beemer niet meer dan 228 kg neer, rijklaar wel te verstaan. Manoeuvreren in het zadel wordt dan kinderspel, wat niet altijd het geval is met sommige van zijn soortgenoten. Nooit ligt de motor zwaar in de hand en zelfs met volle vakantiekoffers krul je 'm vlotjes door de bochtjes. Verantwoordelijk hiervoor zijn natuurlijk de volledig elektronisch afgestelde veerophanging en de als Dynamic ingestelde rijmodus. Deze is allicht je favoriete motormapping, want zo beschik je over de volle powerband. De Road-modus heb ik (helaas) niet geprobeerd, evenmin als de Rain-instelling gezien het prachtige weer.
Geheel in lijn met wat je van een vier-in-lijn mag verwachten, worden alle pk's lineair op het asfalt uitgesmeerd. Slaande stuurbewegingen hoef je ook al niet te vrezen; dat lost de stuurdemper onder de snavel wel op. En als er veiligheidshalve toch dient ingegrepen te worden, dan leveren de remmen puik werk. Vooral de achterrem verdient een pluim. Terug thuis zal een soloritje door het Henegouwse heuvelland dit voortreffelijk weggedrag nog meer etaleren.
Echt knallen doen we op deze persreis niet. Daarvoor zijn de wegen te smal en botsen we om de haverklap op een versterkte hoeve of manoir. Het regionaal natuurpark van de Perche is meer dan bossen en weilanden alleen. Bovendien geeft de zon katoen, zodat we regelmatig op zoek gaan naar wat verfrissing op terras. Niet altijd even eenvoudig in een landelijke streek. Toch zou ik liegen als ik zeg dat we niet knallen. Elke keer als we het gas terugdraaien, ploft de dikke uitlaat er ongeremd op los. Wat ik als onwelvoeglijke wind in de darmen beschouw, ervaren heel wat jongere motorrijders als coole beat, zo blijkt. Wist ik veel dat deze ergerlijke echo enkel in dynamiet, euh dynamische, mode weerklinkt…
Acrobaat op wielen Smaken verschillen en waar de een geen aanstoot aan neemt, is voor de ander een onoverkomelijke hindernis. Zo zijn velen niet te spreken over het oubollige kofferrek. Er bestaan inderdaad betere manieren om de zijkoffers naadloos te doen passen in de stroomlijn van een moderne motor. Gezien het niet onaardige bedrag dat je neertelt, verwacht je toch iets meer finesse van BMW. Niet dat dit me echt stoort, en nog minder wanneer de koffers effectief op hun plaats zitten. Bovendien zijn ze gemakkelijk in gebruik, niet extreem in omvang en toch verrassend efficiënt. Stouwruimte genoeg trouwens, want binnenin gaat er geen kubieke centimeter verloren.
Hard rijden is geen kunst, traag rijden wel. Dat drukt mijn vader me telkens op het hart als hij me voor de zoveelste keer zijn oprit ziet opstuiven met een motor. In dit geval mag hij op beide oren slapen, achter de viercilinder in het vooronder schuilt een ware acrobaat. Snel of traag, het maakt niet uit, de kW's en Nm's houden je te allen tijde in het zadel. Prutten in de allerhoogste versnelling, in bijna stilstand je weg zoeken op een kruispunt, draaien en keren als je toch verloren rijdt… geen enkele keer gaat het been richting grond. Knap van BMW, want dergelijk niveau van wendbaarheid haalt lang niet elke toerfiets.
Nog beter (en sneller) in 2017 Onze vriend uit Beieren is dan ook een allemansvriend die op vele wegen thuis is. Sportief, lichtvoetig en comfortabel, de S1000XR heeft zich als nieuwkomer meteen onderscheiden in het betere stuur- en toerwerk van de crossovers. Ondertussen is het al meer dan een jaar geleden dat de BMW in de markt werd gezet. Ruimschoots voldoende voor de fabrieksdokters om een aantal kinderziekten te genezen.
In München heeft men alvast niet gewacht op dit rapport. Zo krijgt het model van 2017 een aangepaste stuurstang die de hinderlijke vibraties moet absorberen. Een nieuwe kleur, metallic blue, en 10 kg meer laadvermogen nemen we er graag bij. Toch vragen we ons af of die 5 pk's extra er echt nog toe doen. Of het moet zijn dat de S1000XR absoluut de sterkste in dit razend populaire segment wil blijven.
Al vind ik de vurig rode hengst uit La Bella Italia nog altijd de mooiste van de twee… Met dank aan: BMW Motorrad
Comité Départemental du Tourisme en Eure-et-loir: www.tourisme28.com
Tourisme dans l'Orne et Normandie
Parc naturel régionale du Perche