The Yorkshire Dales (deel 2)


Deel 1, deel 2, deel 3, deel 4, deel 5.
Had ik het niet gezegd? Na regen komt zonneschijn, die zekerheid staat als een paal boven water. Zijn we in de Dales aangekomen in een zondvloed, nu schijnt de zon al van bij het ochtendgloren. Niets staat ons dus in de weg om het tweede deel van onze rit aan te vangen en zo het gehele traject van de eerste etappe van de Tour 2014 vol te maken.
De wereld is mooi en fris als we onderweg zijn van Howgill Farm in Barden naar Leyburn.  Het groen van de velden mengt zich met het geel van de paardenbloemen met hier en daar een zilveren zweem van witte veldbloemen. De hemel is niet geheel zonder wolken maar de zon schijnt en zorgt voor die beloftevolle, uitgelaten sfeer die enkel een vroege zomermorgen in zich kan dragen.
In Leyburn aangekomen stallen we de motoren op het grote marktplein en bezoeken de antiekzaak die we gisterenavond opmerkten. De zaak is niet groot maar wat we er vinden doet ons zowaar even spijt krijgen dat we met de motor gekomen zijn. Oude meubeltjes, gebruiksvoorwerpen en hebbedingen vol van hun historie en warme, lekker ouderwetse charme… Ik ben er zeker van; waren we met een bestelwagen gekomen dan ging Bondgenote zich met overgave aan al die spulletjes dik te buiten!
Wie van antiek houdt komt trouwens in Leyburn heel goed aan zijn trekken. Aan de rand van de stad vindt men er Tennants Auctioneers, een bedrijf dat per jaar meer dan 100 openbare verkopingen doet van antiek en verzamelstukken. Vandaag is er geen koopdag, dus maken we maar een wandeling door de stad en snuiven er de sfeer op van een oude marktstad die de boot naar de moderne tijd niet heeft gemist. In Leyburn vind je alles wat je nodig hebt, zonder dat je er de hedendaagse schreeuwerige reclame moet bijnemen. Opvallend is ook dat er bij het gedenkteken van de slachtoffers van de Grote Oorlog kransen liggen. Kunnen ze in Vlaanderen nog wat van leren!
Van Leyburn gaat het onder een stralende zomerzon naar Middleham.  Oorspronkelijk een kamp van het 9de Romeinse legioen in de eerste eeuw van onze jaartelling heeft Middleham actief deelgenomen aan de geschiedenis. Vast staat dat er in 1086 reeds een houten kasteel stond op een heuvel nabij de stad. Het stenen kasteel, dat nu nog over het stadje uitkijkt, dateert van 1190 en speelde onder andere een belangrijke rol in de Wars of the Roses, de Britse burgeroorlog die enorm veel levens eiste. 
Vandaag de dag is Middleham vooral bekend in de paardenfokkerij. Er zijn enkele racestallen met naam in Middleham te vinden en lang moeten we niet zoeken om de edele viervoerters te zien; in de velden naast de ruïnes van Middleham Castle grazen ze vredig in de vette, rijke weiden die overvol staan met boterbloemen.
De ruïne van het kasteel levert enkele mooie beelden op maar we hebben jammer genoeg geen tijd om het te bezoeken. Net als we uit Middleham willen wegrijden komt er een trike aangereden die vlakbij het kasteel stopt. Blijkt het een combinatie van Yorkshire Triketours te zijn, een onderneming die trikes met chauffeur verhuurt aan toeristen die op deze originele manier de streek willen verkennen. Een kort gesprek met de klanten leert ons dat die over het gebodene uiterst tevreden zijn; inderdaad, je moet er als ondernemer maar op komen!
We verlaten Middleham langs het pittoreske marktplein en rijden verder zuidwaarts in de richting van Harrogate. In West Tanfield gaan we even van de motor om foto’s te maken. Het plaatsje ligt al meer dan duizend jaar op de oever van de Ure en blijkt daar nog steeds volop van te genieten. De rust die van het geheel uitgaat doet een mens even wegdromen; het silhouet van de robuuste Marmion Tower rijst waardig uit boven de bomen en de daken maar komt in de scene niet dominant over.  Deze toren, die uit de 15de eeuw stamt,  is het enige wat overblijft van het eens belangrijke landhuis waarrond West Tanfield in de Dark Ages ontstond.
Met dat mooie beeld voor ogen rijden we verder naar Ripon.  Deze stad heeft een geschiedenis die op zichzelf al een boekwerk waard is maar desondanks heeft de tijd er alles behalve stilgestaan. Met eerbied voor het verleden is Ripon een moderne stad geworden die de tourist alles te bieden heeft wat zijn hart verlangt.  
Het charmante stadcentrum, dat zich onder de ogen van een immense kathedraal ontwikkelt, vraagt om ontdekt te worden. Wat opvalt is dat Ripon -zelfs naar Engelse begrippen- een zeer groene stad is. Van zodra je de kern van de stad inruilt voor de kleine ringweg krijg je niet alleen statige huizen maar ook de daar bijhorende bomen en tuinen te zien. Prachtig, maar we hebben jammer genoeg niet de tijd om alle charmes van Ripon te ontdekken.
Nu slechts enkele kilometers van Harrogate verwijderd neemt het verkeer sterk in drukte toe. De laatste kilometers die we, net als de renners van de Tour, moeten afleggen leiden ons door de rand van de stad naar het centrum. Ingepakt door een file bereiken we uiteindelijk de eindstreep en bevinden ons in het hart van Harrogate, een stad die zijn grandeur te danken heeft aan ijzer- en zwavelhoudende bronnen.

Vanaf de 16de eeuw schreef men aan deze bronnen helende eigenschappen toe waardoor het toerisme op gang kwam. De kuuroorden zorgden voor een totale metamorfose: de dorpjes High en Low Harrogate versmolten stilaan tot een stad waarin ontspanning en cultuur voor de boventoon zorgden.  Na de 2de Wereldoorlog ging de Engelse elite zich echter liever ergens anders ontspannen; de stad vond zichzelf heruit door zich te ontwikkelen tot een conferentie- en beurscentrum.
Terwijl ik op de motoren let –de Triumph’s hebben we op het brede voetpad bij de eindstreep geparkeerd- gaat Bondgenote erop uit om beelden te maken. Ik gun het haar en de straten lijken veelbelovend. De oude, statige gebouwen, zijn stuk voor stuk uitstekend onderhouden en de tussenliggende parken ogen fris groen en heel uitnodigend. Het duurt dan ook niet lang of ik verlies haar uit het oog en begin mijn omgeving in mij op te nemen.
Vanaf mijn standplaats heb ik een mooi zicht op een prachtig gebouw dat de “Royal Baths” blijkt te zijn. Met het Crown hotel en het Saint George Hotel er vlakbij, het Montpellier Quarter om de hoek en de Royal Hall naast mij geniet ik van een prachtige stalenkaart van wat Harrogate te bieden heeft.
Als Bondgenote even later terugkeert met de boodschap dat er vlakbij prachtige winkelstraten liggen met tal van charmante oude winkels wordt het plaatje compleet.
Jammer genoeg is de dag al ver gevorderd. Dat we hier moeten terugkomen staat vast; ’t is gewoon doodzonde dat we nu de tijd niet hebben om van dat alles te genieten.
Nuttige links: P&O ferries: http://www.poferries.be
Howgill Farm: http://www.howgillfarm.co.uk/
Yorkshire Dales National Park: http://www.yorkshiredales.org.uk/
Ronde van Frankrijk in Yorkshire: http://letour.yorkshire.com/