Suzuki SV650S 2009 duurtest (deel2))

Share Veelzijdig zijn; 't is een eigenschap die dezer dagen - als je de wereld mag geloven - beslist van tel is. Zowel mensen als dingen die deze hoedanigheid toegedicht krijgen, stijgen niet zelden in de achting van hun omgeving. Ermee te koop lopen, is meestal minder voordelig; voor je het weet wordt er misbruik van gemaakt of wordt die eigenschap als een nadeel uitgelegd; gebrek aan specifiek karakter is meestal het beeld wat men maar al te graag aan de keerzijde van de medaille kleeft…
De Suzuki SV650S met ABS trekt zich daar op het eerste gezicht allemaal niets van aan. Hij heeft op de keper beschouwd misschien wel opzettelijk het mossel-noch-vis-karakter meegekregen. Om een echte sportmotor te zijn, staan zijn voetsteunen een beetje té toergericht opgesteld, een volle kuip heeft hij ook al niet en met een topvermogen van 72 pk uit 650cc kan je hem ook al niet van extreme krachtpatserijen betichten.
Probeer je de SV als een toergerichte motor te boek stellen, dan hangen aan zijn constructie enkele zaken vast die niet meteen stroken met de gedachtegang die daar gangbaar is. De voetsteunen staan namelijk net iets te sportief opgesteld om het in het toersegment te kunnen waarmaken, terwijl de twee stuurhelften zo laag staan dat ze niet meteen een super ontspannen toerhouding in petto hebben voor de bestuurder. En dan hebben we het nog niet over de zit voor de duo gehad. Die zit dan wel hoog en droog op haar of zijn plaatsje, het hoogteverschil met het zadel van de bestuurder zorgt niet meteen voor een comfortabele zithouding achterop. Bovendien glijd je als duo gemakkelijk met je zitvlak over het zadel bij remacties waardoor je, voor je het weet en ongewild, te pas en te onpas dreigt in de zitkuil van de piloot te belanden. En die kuil is dan wel groot, voor twee kontjes is er doodeenvoudig geen plaats, zelfs al is één en ander dat daar terechtkomt nu niet meteen buitensporig groot geschapen. Pfffff…. Wat moet een mens toch zinswendingen bedenken om het noemen van grote vrouwenkonten te vermijden in een testverslag…
Maar dat is natuurlijk geheel naast de kwestie die ons bezighoudt. Blijft het feit dat je als duo op de SV met een gapende afgrond wordt geconfronteerd tussen het zadel waarop je zit en de plaats waar de bestuurder zijn ding doet. Mochten de natuurwetten niet zo hardnekkig zijn onder het remmen dan was het leven aan boord van de SV voor een duo echter nog zo slecht niet, want de voetsteunen voor de bijrijder staan echt wel ergonomisch opgesteld. De oplossing van dit probleem vonden we in het Oxford Blanket dat bij elke dealer te koop is. Het gaat om een uit rubber gemaakt geperforeerd deken dat uitstekende antislip eigenschappen bezit. Mooi is dat het zich eveneens gemakkelijk laat versnijden en moeiteloos over het duozadel van de SV650S laat spannen. Heb je in een wip het hele vraagstuk opgelost dat de duo van een sportief bereden SV650S bezighoudt. Inderdaad, was alles maar zo gemakkelijk op te lossen in dit leven…
Toereigenschappen en comfort; ze horen bij mekaar als een goed gebakken zak friet en een dikke klodder mayonaise. Op lange tochten zal een bestuurder die van een lichaamslengte van meer dan pakweg een meter vijfentachtig geniet, de plaats van de voetsteunen voor zijn persoontje een beetje aan de hoge kant vinden. Nu, daar is op zich niets onwezenlijks aan op een motor met een cilinderinhoud van om en bij de 650cc, maar het goede nieuws is dat de oplossing voor dit probleem zowel snel als goedkoop kan bewerkstelligd worden: eenvoudigweg een "slim" voetsteunsetje van MFW monteren…
Het bedoelde setje is al sinds jaar en dag op de markt om zo te zeggen, maar desondanks zie je het maar weinig gemonteerd staan. En dat zoiets gek is, zal iedereen die het kent beamen; je kan namelijk met zo'n setje de plaats van je voetsteunen variëren naar eigen inzichten en dat zowel voor de bestuurder als de duo. Gedaan dus met duorijders die na een rit door de omstanders van de motor moeten geplukt worden, gedaan met grote rijders die opgevouwen op middelgrote motoren moeten rijden, gedaan met de voetsteunen over de grond te slepen als je enthousiast de bocht in duikt… En dat allemaal met een setje dat twee keer niks kost en zich binnen luttele minuten zelfs door een journalist met twee linker handen laat monteren. Het setje heet de Vario Mounting en is een product van MFW. Het wordt in de plaats van de standaard voetsteunen gemonteerd, past daar als gegoten en wordt voorzien van een setje aluminium voetsteunen van hetzelfde merk. In ons geval kozen we voor aluminiumkleurige Master Grip pedaaltjes en geloof ons als we stellen dat die hun naam niet gestolen hebben. Zelfs bij heel sportief stuurwerk bieden ze alle grip die je maar kunt wensen aan je zolen.
De Vario Mounting laat je toe om de voetsteunen in maar liefst 8 verschillende posities op de motor te bevestigen. Verschuiven onderweg is niet mogelijk want het zijn nokken die de plaats van de steunen bepalen terwijl het geheel snel en degelijk wordt vastgebout met de bijgeleverde inbusboutjes. Bovendien zijn de kits leverbaar in verschillende afmetingen; je kan kiezen uit 23, 30 en zelfs 50 millimeter versies. Hetgeen maakt dat de mogelijkheden om de plaats van de voetsteunen te optimaliseren zo goed als onbeperkt worden. Ja, noem ze gerust het ei van Colombus en weet dat zo'n complete set bij je dealer te koop is voor om en bij de 130 euro. Geef toe, je kan minder interessante investeringen doen als het je motor betreft… Toermotoren hebben per definitie heel wat bagagemogelijkheden. Ondanks zijn sportieve inborst is de SV650S daar door zijn makers op dat vlak niet stiefmoederlijk behandeld. Een echte lastezel zal hij ermee niet worden, maar het scheelt niet veel. Suzuki ontwikkelde namelijk niet alleen twee tanktassen voor zijn kleine twin maar eveneens enkele topcases én een bagageoplossing die zich op de plaats van de duo laat monteren en die een inhoud heeft van maar liefst 110 liter. Esthetisch verantwoord of niet, met dat materiaal kan je heel wat mee op reis nemen.
De krachtbron zal een aangename rit met zekerheid niet in de weg staan, want het gemoedelijke karakter van de twin, gecombineerd met een werkwilligheid die niet te onderschatten valt, vormt zeker bij toerritten een niet te versmaden troef. Over het benzineverbruik van de Suzuki hebben we het de vorige keer al gehad; zelfs nog niet geheel ingereden verbruikt de SV - indien hij een beetje verstandig bereden wordt - nog geen vijf liter op honderd kilometer. En op deze noot sluiten we deze episode van onze duurtest af, want de proefbank wacht: voor de volgende aflevering gaan we na hoe sterk een SV650S, voorzien van wat snelle spulletjes, wel uit de hoek kan komen…
Lees ook de andere afleveringen van deze artikelreeks:
SV650S 2009 Duurtest (deel 1)
SV650S 2009 Duurtest (deel 2)
SV650S 2009 Duurtest (deel 3)
SV650S 2009 Duurtest (deel 4)
SV650S 2009 Duurtest (deel 5)