Biker's Cassics 2009

Share Dat deze editie een nieuwe pagina in de Biker's Classics story zou betekenen hadden we kunnen voorzien. De komst van de F750 klasse motoren en piloten van weleer zorgde dan ook voor een duidelijke verrijking van het aanbod dat de jaren daarvoor al bepaald niet mis was. Maar alles kan beter, en dat dit de waarheid als een koe is werd nog maar eens bewezen.

Een overvolle paddock, een keur van motoren die met elkaar wedijveren om de mooiste te zijn, deelnemers die er alles aan doen om de gemoedelijke sfeer van de racerij van weleer te doen herleven. Niet alleen voor henzelf maar ook voor de bezoekers die naar goede aloude gewoonte vrij in de paddock mochten rondkuieren. Dat publiek liep er grotendeels met open mond bij want er was echt wel héél mooi "spul" te vinden. Vochtige ogen, kwijl, van onder het stof gehaalde jongensdromen, flirterige blikken, loodzware benen van het te lang stappen; wat de aanblik van de racemotoren en hun matadoren van weleer allemaal niet teweeg brengt bij de geïnteresseerde bezoeker.

Wie tracht te achterhalen wat het typische bezoekersprofiel was op de Biker's Classics moet ongetwijfeld tot de vaststelling komen dat de gemiddelde leeftijd minimum rond de 40 jaar moet draaien. De twintigers sturen duidelijk hun kat naar dit evenement en dat is - voor hen - heel jammer. Ook jonge kinderen laat men blijkbaar liever thuis want die hebben we er ook niet gezien. Begrijpelijk met al dat "lawaai" maar de werkelijke reden ligt naar ons gevoel meer in het feit dat de ouders op deze dag hun aandacht liever niet verdelen tussen hun kroost en hetgeen er te zien is. Want de madammen, die waren er wel degelijk, in alle maten, geuren en kleuren; en al vlogen de draken soms wel erg laag daar in Francorchamps, ze hebben de klassieke schoonheid van enkelingen niet kunnen overschaduwen.
Terug naar de motoren. Als mens zou je jaloers kunnen worden op al die oudjes die veel beter dan wij reageren op een verjongingskuur. Het merendeel van de motoren staan er dan ook mooier bij dan toen ze in hun prille jeugd de fabriek verlieten. Anderen zorgen voor een schril contrast daarmee door te staan schreeuwen om een grondige poetsbeurt en wat liefde van hun eigenaar. De trend is echter duidelijk: steeds meer is het materiaal op en top verzorgd en zie je ook minder sleutelen in de paddock. De accommodatie die de deelnemers voor zichzelf meebrengen is echter – op enkele uitzonderingen na - typisch voor de jaren '70. Een paddock vol bestelwagens, caravans, tenten waartussen gegeten wordt onder luifels van picknick tafels of gewoon uit het vuistje terwijl naast de deur nog iemand zijn motor proef draait net voor hij slapen gaat…

Volgens de organisatoren waren er meer dan 700 motoren ingeschreven. De diversheid was bijna even groot want er waren - net als toen - heel wat raceklassen vertegenwoordigd. Naast de meer dan 50 fabrieksmotoren pronkten bovendien een vloot productieracers het hun gaven terwijl de eigenbouw racers zich ook al niet onbetuigd lieten. Opmerkelijk is dat er steeds meer racemotoren opnieuw gebouw worden. Het aantal oudjes die oorspronkelijk hun diensten bewezen op de openbare weg en nu in racetrim een tweede jeugd beleven is bijna niet te tellen. Niks mis mee want tenslotte deden ook de fabrieken dat indertijd; ze baseerden zich op straatmodellen en veranderden die zodanig dat het competitieve racers werden.
Waar we wel een beetje moeite mee hebben is dat er motoren tot de Biker's Classics toegelaten worden die voorzien zijn van motorblokken die nog niet uitgevonden waren in de tijd dat het rijwielgedeelte er al was waarin ze nu in zitten. Yamaha FZR250 viercilinder motoren zijn bijvoorbeeld blijkbaar geschikt om in een TZ250/350A chassis te belanden. De puriteinen onder ons gruwelen ervan. Er bestaat echter erger… er worden producties van replica Honda racers gemaakt die voorzien zijn van recente viercilinder Honda motoren die middels een nep kleppendeksel vermomd zijn in oude motorblokken. Die motoren zijn natuurlijk op zich wel mooi maar hebben historisch gezien evenveel te zoeken onder klassieke motoren als de New Beatle op een oldtimer Kever bijeenkomst. Naar ons inziens zouden deze motoren een duidelijk label moeten dragen en ook zo in het programmaboekje apart aangegeven worden worden; zoniet misleid men de bezoeker en daar zit echt niemand om te springen. Er is al nep genoeg in deze wereld…

Maar dat geheel ter zijde. De bezoekers kregen echt wel waar voor hun geld want de authenticiteit van het merendeel van de motoren kan niet in twijfel worden getrokken. Fabrieksracers waarvan er maar enkele nog in leven zijn waren er in de baan te zien en te horen en de sterren die hen bestuurden wisten duidelijk nog steeds het gas goed staan. Wie geluk had kon die motoren ook –al dan niet in hun blootje – in de paddock gaan bekijken. Een sprankelend, springlevend enorm museum; dat is hoe we de Biker's Classics nog het best kunnen omschrijven.
Om dat museum te mogen bezoeken diende je wel een stevige duit te betalen. Met een inkomticket van 20 euro per persoon, de prijs voor een blikje frisdrank op 2,5 euro en die van een pak friet met saus op 4 euro is een familiebezoek niet meteen een goedkope aangelegenheid. Reken maar uit; een gezin van 4 personen komt een dagje naar Francorchamps om de tieners die net zestien zijn geworden warm te maken voor een stevige brok racegeschiedenis; ze eten elk een pak friet en drinken twee drankjes per persoon en betalen daarvoor de ronde som van 116 euro exclusief verplaatsingskosten. Indien de prijzen in de komende jaren verder stijgen zoals ze de jongste jaren hebben gedaan dan loopt dit evenement het gevaar elitair te worden, en dat is nu net wat het voortbestaan van de interesse in de geschiedenis van de motorsport kan missen als kiespijn…

Maar dat zijn zorgen voor later. Wie de 2009 editie van de Biker's Classics heeft bezocht weet dat dit evenement tot de top van het motorgebeuren in België behoort. Ook de interesse vanuit de industrie is blijkbaar op goede weg want enkele van de beslissingnemers bij de importeurs liepen we er zelfs al op zaterdag tegen het lijf. De editie van 2010 beloofd dan ook nu al terug een succes te worden.